ที่ตรงนี้มันไม่ใช่ที่ของเธอ
ไม่มีสีสัน สักวันเธอคงอยากไป
ที่ตรงนี้แค่โลกของคนอ้างว้างไม่มีใคร
ที่เธอพลัดเข้ามาเพราะว่าความผิดหวัง
เมื่อคนที่เหงาคนนี้ได้มาพบเธอ
อาจเป็นแสงเล็ก ๆ ทดแทนไฟที่ดับไป
ให้คนอย่างฉัน ได้คอยดูแลได้คอยรักษาใจ
เป็นที่พึ่งสุดท้ายเมื่อวันที่เธอหลงมา
แต่อย่าบอกเลยว่ารักกัน
อย่ามองตากันอย่างนั้นเลย
ฉันรู้
..ว่าเธอ
เผลอไปก็เท่านั้น
เมื่อคนเจ็บมาเจอคนเหงา
ก็เหมือนเจอคนเข้าใจ
แต่เธอต้องการกันจริงไหมก็ไม่รู้
ไว้วันหนึ่งที่เจ็บมันหาย
คอยถามใจเธอนั้นดู
ว่าคนเหงาคนนี้เธอต้องการอยู่หรือเปล่า
ในวันที่เธอต้องพร้อมจะเดินก้าวไป
วันที่แผลเธอหายหัวใจไม่มีรอยช้ำ
วันที่ความเหงา นั้นกลายเป็นเรื่องที่เธอไม่ต้องจำ
เธอจะพูดว่ารัก รักกันเหมือนเดิมไหมเธอ
แต่อย่าบอกเลยว่ารักกัน
อย่ามองตากันอย่างนั้นเลย
ฉันรู้
..ว่าเธอ
เผลอไปก็เท่านั้น
เมื่อคนเจ็บมาเจอคนเหงา
ก็เหมือนเจอคนเข้าใจ
แต่เธอต้องการกันจริงไหมก็ไม่รู้
ไว้วันหนึ่งที่เจ็บมันหาย
คอยถามใจเธอนั้นดู
ว่าคนเหงาคนนี้เธอต้องการอยู่หรือเปล่า
ในวันที่เธอต้องพร้อมจะเดินก้าวไป
วันที่แผลเธอหายหัวใจไม่มีรอยช้ำ
วันที่ความเหงา นั้นกลายเป็นเรื่องที่เธอไม่ต้องจำ
เธอจะพูดว่ารัก รักกันเหมือนเดิมไหมเธอ
อย่าให้ความเหงาพูดแทนหัวใจของเธอ